Piwo, knedle, zamki, lentilky, a przecież Czechy, o czym niewiele osób wie, to także potęga jeśli chodzi o inżynierię militarną.
Czeska Linia Maginota, bo słusznie porównywana do bardziej znanego europejskiego systemu umocnień, powstała w latach 1935-1938, na ówczesnej granicy czechosłowacko - niemieckiej oraz w mniejszym stopniu na granicy z Austrią. Przy planowaniu linii umocnień, brano pod uwagę prawdopodobne kierunki, z których można się spodziewać ataku.
Według tzw. Programu Husarka miało powstać blisko 16 000 obiektów lekkich i 1276 ciężkich różnych typów. Budowa całego systemu umocnień miała trwać 10 – 15 lat. W latach 1936 – 1938 zdołano wybudować około 10 000 lekkich bunkrów oraz 226 ciężkich. Pracę przy systemie umocnień wstrzymano wraz z wprowadzeniem w życie ustaleń Traktatu Monachijskiego.
Największe nakłady przeznaczono na budowę odcinka Odra – Karkonosze. Między Bohuminem w północnych Morawach, a Trutnovem miały powstać 16 twierdze artyleryjskie.
Twierdze Smolkov w powiecie Ostrawskim, Hůrka (Berghöhe) niedaleko Kralik, Bouda (Baudenkoppe), Adam i Hanička w Górach Orlickich zostały ukończone.
Nieukończone pozostały m.in.: Šibenice w powiecie opawskim, Skutina, Dobrošov na południe od Náchoda, Stachelberg w powiecie trutnowskim.
Budowa innych, jak Milotický vrch i Gudrich w powiecie bruntalskim, Kronfelzov niedaleko Branné, Jírova hora i Poustka (Grünwald) między Náchodem i Trutnovem, Orel w powiecie ostrawskim czy Orlik w Jesenikach została wstrzymana na wczesnych etapach, lub przygotowano dla nich tylko dokumentację.
Twierdze oddalone miały być od siebie maksymalnie na odległość strzału z dział. To, oraz możliwość wykonywania ostrzału w dowolnym kierunku, zapewniało znakomitą obronę i wsparcie dla oddziałów piechoty. Każda twierdza miała liczyć od 200 do 400 osób załogi, a podziemne korytarze łączyć miały poszczególne bunkry. Składy amunicji, materiałów pędnych, żywności oraz sypialnie dla żołnierzy miały się znajdować na głębokości 20 – 60 metrów. Twierdza posiadała własny agregat, studnię i stacje filtrów.
Oprócz ciężkich obiektów w twierdzach, na odcinku od Ostrawy do Trutnova wybudowanych zostało kilka tysięcy lekkich i średnich bunkrów. Bunkry lekkie i średnie rozlokowane były w zależności od ukształtowania terenu w odległości 500 – 1000 metrów od siebie. Taki układ tworzył zaporę ogniową dla piechoty a nawet dla czołgów (w zależności od uzbrojenia).
Z innych linii obronnych, które częściowo ukończono warto wspomnieć o:
Linia obronna „Liberecko” obejmowała obszar od miejscowości Mělníce w północno-zachodnich Czechach, poprzez Karkonosze, do Trutnova. Zdołano tam wybudować około 600 lekkich obiektów wz.36 i wz.37.
„Pražská Čára” - otaczała Pragę od zachodu. Do 1938 roku wybudowano tam 834 lekkie obiekty wz.36 i wz.37
„VltavskáČára” – wybudowano ją na wschodnim brzegu Wełtawy, od Týnu do miejscowości Královská postawiono 333 lekkie bunkry
„Plzeňská Čára” – rozciągała się na zachód o Pilzna. Wybudowano tam około 550 lekkich obiektów wz.36 i wz.37
Na Szumawie – na odcinku Železná Ruda - Tachov wybudowano około 420 lekkich obiektów
Południowe Morawy - od Slavonic do Břeclavi chroniło ok. 1050 bunkrów wz.36 i wz.37
Na Słowacji - na odcinku graniczącym z Węgrami tj.: od Štúrova do granicy z Rumunią, powstało około 1800 lekkich bunkrów. Bratysława, zabezpieczona była z południowego-zachodu dwudziestoma ciężkimi obiektami, a most na Dunaju w Komárnie chroniły 3 bunkry
Trzeba przyznać, że Czesi dbają o swoją historię i mimo, że losy potoczyły się tak a nie inaczej, a może właśnie dzięki temu, mamy możliwość dotknięcia historii. Wiele z twierdz artyleryjskich oraz poszczególnych bunkrów jest w znacznym stopniu zrekonstruowana i udostępniona do zwiedzania. Co ciekawe, niektóre bunkry można aktualnie wydzierżawić.
Więcej informacji o twierdzach i fortyfikacjach na terenie przygranicznego województwa Hradec Králové można znaleźć TUTAJ, na na stronach bunkry.cz m.in. unikatowe fotografie z epoki, wrażenie robi także mapa z naniesionymi obiektami (należy zaznaczyć warstwy danych).